Yüreğim Çöl Gezgini Şiiri - Hasan Ulusoy

Hayaller umut arar, kan boyalı dağlarda
Ömür yiyen rüzgarlar, varlığımı savurur
Attığım oltalarda, yılan çiyan dizili
Kanayan ağrıların, kan olup dışa vurur.
Gül desenli dikenler, bülbül arar bağlarda
Uyku bilmez gözlerim, ateş yatakta uyur.

Ninni söyleyen ana, buzdağında uykuda
Yağan yağmurlar kara, çamur kesilir akar
Nefesimi tutmuşum, gözlerim yüreğinde
Esarete susamış, hayalim sana bakar
Yıktığım hayal asi, sevdiğim benden bezgin
Göz yaşım nur kesilir, gönlümü yuyup yıkar

Nem kokulu mahzenler, duyguların meskeni
Çürümüş kapıların kilidini dost tutar
Hesapsız bir hayatı, kurnazlara yedirdim
Sinemi saran çıban, ağrısıyla gam yutar
Bu alemde adıma, yalnız bahtsız dedirdim
Kovanım bal yüküdür, sevdiğim zehir katar

Çıktığım yol mübarek, yolcular yol bezgini
Gezdiğim viraneler, baykuşlar arkadaşım
Hasretim şanlı Leyla, yüreğim çöl gezgini
Ferhat’ın külüngünün, önünde durur başım
Susayan su yorgunu, gönlüm hasret ezgini
Şu dünyada bulunmaz, bana ait tek taşım

İndiğim toprak çorak, çekirdek çağa kırgın
Atmış beni bağrından, karanlık koca şehir
Sehpada duran mahkum, son sözünü söylemez
Denizden dağa yürür, akarken şaşkın nehir
En vefalı kulların, içinde vehim dolu
Bu zehirin içinde, saklı durur panzehir