Yüreğim, Çocukluğum Ve Ümitlerim...

Ne zamandır dokunamıyorum bu satırlara
Sevdiklerim
Bir sevdiğim, bir söz,
Yıkıyor hayal şehrimi
Ben biliyorum çoğu zaman fazla büyütüyorum beklentilerimi,
Kırık dökük ve ağlamaklı,
Sabah, ışıklar bana küskün
Gece sarılıyor karanlığına,
Gerçekleri kaldıramıyorum,
Gizli gizli masallar biriktiriyorum,
Ömrümün biter yapraklarında,
O kadar büyük bir yalancıyım ki..
Kendimi iyilik perisi zannediyorum,
Dokunuyorum bu soğuk kaldırımlara,
Üşümekten ilk kez korkuyorum,
Peşinden koşuyorum sevginin,
Sanki çıkmaz sokaklardayım,
Çocukluğum, yüreğim, ümitlerim,
Bir sokağın başında karşılıyorum çocukluğumu,
Ellerine sarılıyorum,
Bir yabancı gibi bakıyor gözlerime,
Kulaklarımdan uzaklaşmayan bir fısıltıyla,
Mırıldanıyor "Sen kimsin? "
O anda yaşlanıyor sanki içimdeki çocuk,
Ellerine dokunduğumu zannederken,
Bir bastona değiyor parmaklarım,
İşte o an,
Hatırlamak lafsı siliniyor hafızamdan,
Duvarlar
Duvarlar yükseliyor,
Bir daha buluşamıyor,
Yüreğim, çocukluğum ve ümitlerim..