uçsuz bucaksız okyanus üstünde
yürüyorum ayaklarım çırılçıplak
asırlık soğuklar dondurmuş damlalarımı
korkusuz rüzgarlar bilevlemiş yollarımı
bıçak gibi keskin dokunduğum her yer
yürüyorum ayaklarım çırılçıplak
kandan izler bırakıyorum ardımda
ölüme yürüyorum her adımda
damla damla geride kalıyor hayat
nefessiz kalıyorum sırat köprüsünde
yürüyorum ayaklarım çırılçıplak
bir yarım kalmışlık var yer ile gök arasında
bir tutsaklık var tutkular rıhtımında
acıların köksaldığı şu hengamede
mutluluğu ararken tükeniyor sevinçlerim
yürüyorum ayaklarım çırılçıplak
derin sızılar kaynıyor ciğerlerimde
ayrılıkların çığlığı kopuyor yüreğimde
ölüme koşuyorum acım dinsin diye
mezarımı kazmak için bir an önce
yürüyorum ayaklarım çırılçıplak
eyvah buzullar parçalanmakta
gömülmekte ömrümün baharı
bir dost aramakta gözlerim
heyhat buz gibi soğuk bakışlar
öylesine uzak ve nankör ki aşıklar
yürüyorum yüreğim çırılçıplak
içimde devasa boşluklar
bu ne tuzak.. ey insanlar! ..
Kayıt Tarihi : 12.11.2008 21:19:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!