Yüregim Çığlıklarınızda Soluksuz Simdi

YÜREGİM ÇIĞLIKLARINIZDA SOLUKSUZ SİMDİ

Yüregim çığlıklarında soluksuz kaldı
Sarsıldı toprak duvarlar yıkıldı üstüme
Aç ve yoksulum
Ayaklarım çıplak ve kanlı
Kırıldı kollarımö beynim darmadağın
Gözlerim acık karanlık ve donuk
Bir ışık arıyorum
Uzatsam ellerim karanlıkta kayboluyor
Uzatsam ellerim cansız bedenimde kalır
Sıkışmışım mezardayım karnım aç ve susuz
Simdi kimsesiz kaldım yapayalnız ölüyorum
Duyan yok beni, ellerimden tutanda yok şimdi

Ölüler geçiyordu gözlerimin içinden
Ölülerki dağ dağ yığılıyordu üst üste
Ölülerki boynu bükük aç ve yoksul
Ve gözleri umutsuzdu geçmişi yokluk
Gelecegi karanlık simdi soluksuz ve yalnızlık

Karasın kardesim benim
Kader kardeşiyiz ikimiz
Senden tek farkım
Ben hayatta, senin yaşamın soluksuz
Ben acı çekmekteyim,sen acı cekerek öldün

Karasın kardeşim
Açlığımız ve ezilmişligimiz kardeş
Şimdi sen yıkıntılar altında
Bahar görmez bir daha gözlerin
Solumaz bu kirletilmiş havayı
Tutmaz yar elinden ellerin
Bir daha ninni söylemeyecek yavruna dilin
Zaten susturulmuştun zalimlerce zulum altında
Şimdi yokluğunu bıraktın açlığını ardıllarına
Sen yoksun ama
Bak güneş yine doğuyor,mevsimler aynı
Bizi açlıktan kıran saltanatlar
Hala başımızda sallar kılıçlarını

Gözleri emek üreten nasırlı ellerimizde
Yedigimiz bir lokma ekmegimizde
Soluk alışımızda korkuları beylerin
Sen gittin belki,biz daha ölmekteyiz katlıyamlarca

Karasın kardeşim
Sen karasın bende kara
Benim senden farkım yaşıyor olmam
Senin ise karanlık dünyan

Susuz bir çöl gibisin,çatlak dudakların
Gecen karanlık,günün karanlık
Filizkıran fırtınada kuru dal gibisin
Gözlerin umutsuz,kemiklerin çırılcıplak
Bu nasıl yaşam,bu nasıl hayat
Bu nasıl ölüm sana kardeşim
Dağ gibi yığdılar bedenlerinizi
Kimsesiz ınsafsızca fırlatarak

Umutsuzdu ışığa uzanan ellerin
Duyulmaz sesin,soluksuz nefesin
Düşüyor gözlerim ayaklarıma bakamıyorum
Ellerim ellerinize uzanıyor
Yüregim sizinle ölüyor simdi
Soluyorum yaprak yaprak dökülüyorum dalımdan
Susan yüreginize tutunup ağlıyorum
Siliyorum tüm mevsimleri hayatımdan
Kar,kış ortasında kalıyorum
Cansız bedenlerinize sarılarak
Üşüyorum kardeşim benim
Yüregimden kan damlayarak

Bir tarih utansın
Sofralarında yoksulluğunuzun ekmegi
Dolacak öldügünüz toprağa leş kargaları
Açlıkla baş başa bırakıp kalanları
Katliamlarla katledecekler yoksul insanı

Sen rahat uyu haitili kardeşim
Acıları kalanlar çekecek bundan sonra
Kalanlar hiç gülmeyecek
Hiç karınları doymayacak
Beylerin saltanatı yıkılncaya dek

Ölen biziz savaşlarda
Ölen biziz depremlerde, sellerde
Ölen biziz Ksırgalarda, tufanda
Ölen biziz sıyah, beyaz,esmer, sarı yoksul
Ölen biz ezilenler
Yoksulluğumuzun soluksuzluğunda
Büyüyecek yürek kafesimiz
Büyüyecek yarınlarımız acılarla
Hep birlikte yürüyecegiz
Umudumuz olan yarınlara
Biz biliyoruz Bizi katleden tarihi
Biz biliyoruz mutlak yarınların
Biz ezilenler olacağız sahibi…….

Canyürek/Basel2010