Yüreğim bile sapa Şiiri - Kenan Faik

Vaktin midir hayatlar?
Kuru,
Teneke ya da kof…

Gecede,
Karanlığa kaldığın hissinde belki,
Binbir tonun şaşkınlığa saklandığı tuvaller.

Fırçanın her vuruşu sanki bir çehre…
Ve merhale merhale…
Şekilden şekile…
Belirlenen bir vakte eriştiğinde,
Ama,
Sessizce çekiştirirken seni mevsimler,
Ebediliğe…

İki yüzlü işte…
Döngüye kaptırdığım tüm düşünceler.
Ahhh yüreğim!
Yüreğim bile sapa…

Her şey ben…
Ölmeyecek bir beden taşıyorum sanki…
Ve öyle,
Kandırıyor beni nefis…
Maskeli bir ölümü hissediyorum nedense,
Her nefeste…
Her iç çekişte…

Oysa,
Gözyaşlarım,
Olmalı değil miydi hep?