Yüreğim Bağdat Benim Şiiri - Gökhan Çakmak

Yüreğim bağdattı benim...
Damarlarımda özgürlük zehri
Sokaklarımda şiddetin doğurganlığı,vahşetin izleri..
Ve bilinçaltı nefret,kimsesiz bünyelerde zuhur etti..
Çünkü yüreğim bağdattı benim
Sana ait olduğunu hep hisseden..
Ama tarumar coğrafyanın sınırını hiç geçemeyen..!

Öylesine büyüktüki yüreğim
Demir istihkakından gülleler açtı gögsümde
Bana sorsan,uğurlanmam gerekirdi,beyaz bir kefenle..

Yüreğim bağdattı benim..
Yüzlerce yıllık özgürlük aşkının mabedi..
Toprak altı karanlığımdı belki mutluluğun güneşi..

Kimdir bu..? Söyleyin,üstümde gezinen yabancı elleri.
İncitir..! Sevse bile,başka bir tenin varlığı mahremi
Bilki yüreğim bağdattı benim..
Sana ait olduğunu hep hisseden..
Ama tarumar coğrafyanın sınırını hiç geçemeyen..

Seni panzerler ezdi,yalın ayak koşarken..
Beni ise kan kusturdu özgürlük,avuçlarımda tadarken..
Sarılamadım kendime,ellerimi almıştı benden cinnet..
Bu nasıl yalnızlıktı Ya Rab,Hiç olur mu anasız bir cennet..!
Yüreğim bağdattı benim...
Tarihe adım yazılmıştı,altın satırla..
Nefretin olmayayım Ey Çocuk! Beni kendin gibi hatırla..!

Konuşlanmış beklerken mevziinde,simsiyah bir güneş
Nerden bilirdik ki,o bizi bizden ayıracak olan kalleş..!
Şimdi.. Sensiz bir memleket,hüzne tabi her arasta..
Ölüm ayrılmak mı sahi,aklım iki cihan arası bir arafta..!
Yüreğim bağdattı benim..
Yaşıyor mu,öldü mü,bakınca bilinmeyen..
Musalla taşında bir taht sahibi ama defnedilmeyen..!

Gökkubbemiz çökerken,usulca,muamma bir tavırla..
Zulmün tesbihine eklenen,bu,kaçıncı kerbela..!
Kurumuş bin yıllık sunak,çatlamış aşkın dudakları..
Mukadderat..Unutma sende kendi kanında boğdun bu toprakları..!
Yüreğim Bağdat Benim
Kendi canına kasteden,akılca ucube..
Hakikatinden haberdar olan bir körebe..!

Ve böğrümüzde yarım kalmış bir sadakatle..
Derme çatma kurulmuş,bin şehvet hayalinin mirasyedileriyiz şimdi..
Sırtımızda,gasp edilmiş tüm sevinçlerin kafaletiyle..
İki yakası kavuşamayan bir aşk çağlar,gönlümün diclesinde..!
Yüreğim Bağdat Benim
Güneşinde karanlık,kendi suyuna hasret...
Akşamlarım renk cümbüşü ama içimde kasvet...

Kavuşmalara ambargo koyulduğundan beri,hakimiyettir hiçlik..
Tüm şuuru elinden alınmış bir zihinde,çok yer kaplamakta liriklik..
Şimdi sarhoş bir yakarış,Yeter...! Meyletme gönlümü azaba..
Nasıl incittim ki gökkubbeyi,layık oldum bunca gazaba..!
Yüreğim Bağdat Benim..
Kendi kelamında bile gözyaşı döken....
Gülün boynunu çarmıha asan,zulmun sopası diken..!
Yüreğim Bağdat Benim...
Yönümde,kıblemde meşakkatli bir bekleyiş..
Kendi külünden yanan,yangınlarımsa nümayiş..!
Yüreğim Bağdat Benim...
Sana ait olduğunu hep hisseden..
Ama parçalanmış coğrafyanın sınırını hiç geçemeyen..! !