Yüreğim ağlıyor can cen/derede,
Yazmayınca durulmuyor sezer can.
Herkes su getirir susuz derede,
Süzmeyince duru/lmuyor sezer can.
Kan ağlıyor bu gözlerim yaş değil,
Bu gerçektir yazmak çizmek iş değil,
Yediklerim bir sıcacık aş değil,
Gezmeyince görülmüyor sezer can.
Kış ayında kaldım darda yüreğim,
Dayanmıyor artık ömür direğim,
Taşımıyor kırık omuz küreğim,
Çözmeyince sarılmıyor sezer can.
Herkes mazlum canısandılar demir,
Demir değil canı kesti bir emir,
fiil edat canın içinde zamir,
Üzmeyince dirilmiyor sezer can.
Deşme artık beni böyle köz gibi,
Telkin etme şu çaldığım saz gibi,
Sabret demek bana ağır söz gibi,
Kızmayınca gerilmiyor sezer can.
İmkanım yok veremedim kiramı,
Bir hain ruh tazeliyor yaramı,
Gün yakındır savacağım sıramı,
Tozmayınca varılmıyor sezer can.
ilhamî el bayram eder hiçime,
El kapısı dert bağladı içime,
Zalim yıllar ak düşürdü saçıma,
Dizmeyince derilmiyor sezer can.
…………………Can kolayca verilmiyor sezer can.
şiir çift ayak üzerine kurulmuştur.
17,2,2006 Sezer Nişancı’yla
yaptığım msn sohbeti sırasında doğdu
hemen o anda yazılmıştır
Kayıt Tarihi : 18.2.2006 16:11:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
can dost sevgiler
kutlarım can...
saygılar...
TÜM YORUMLAR (3)