YÜREĞİM AĞLAR YOKLUĞUNA KİRPİK ARASINDAN

gök kubbeden düştüm
üstüm,başım toz ve dağınık…
şimdi,
yürüyen tek şey zaman
ben ise,koştuğumu sanıyordum
oysa,olduğum yerde sayıyor ve sadece seyrediyorum
seyrettiğimin farkına bile varmadan
…
Gönül yaprağım Eylülün etkisiyle düştü dalından
kırıldı kollarım sensizliğe
yüreğimde büyüttüğüm yetim gülüşlerimin
özlemlerimin sonu gelse de,
hadi n’olur
bir avuç su serp
bir avuç umut ek
bir avuç yağmur gönder topraklarıma
rüzgârının diktiği gül için…
bak,
tenim ağlar,
gözüm ağlar,
yüreğim ağlar yokluğuna
kirpik arasından…
görebilseydin eğer..

n’olur,
gell…
yanında rüzgârların barındığı yüreğini de alll…gellll…