Yüreğim Şiiri - Kanber İhsan Öcel

yüreğim...kıpırtısız bir su birikintisi şimdi
yaşayacağım seni alabildiğine hayasızca /// hesapsızca
vakit henüz bizden yanayken
yürüyüp sana gelen acemi yüreğimle
beni hiç bilmediğim yollardan
hiç görmediğim yüzlerden
telaşla kaçırıp hazırlıksız.../ biçare yüreğim

elimden tutan oydu sadece
damlaların tıpırtıları kulaklarımda
ağaçlardan düşerken elime ayağıma
gece karanlık zifiri cinsinden
gün henüz yerden kaldırmamışken yüzünü
düşerim kaldırımlara kar tanelerinden bile önce
elimden tutan yüreğim acemi

coşkuludur adım atışlarımın hızı
baktığım yüzlerde seni ararım
kimsede olmayan gözlerin
saçların,
endamın,
farlılık bu olsa gerek
kaç zamandır yapıyorum bunu belirsiz

sen kaçabildiğin kadar uzaklara
beni sana getiren yüreğim pervane
her defasında böyleydi bu
acemi ürkek hayasızdır lakin yüreğim
unutmaz... bıkmaz.. utanmaz
varabilmektir sadece sana
yüreğim acemi// zavallı ///biçare
umutsuz kalmış geleni yok gideni kadar

anlatabilsem durdurabilsem sen gitmesen
yaşanmışlıklar olmasa
katlanırım diyeceğim amma
kendime güvenemiyorum
düştün mü aklıma akıldaşıma
savurup atarım bütün şehri hatta ankara'yı bile
peh dersem namert olayım
bunca şey düşüşler tekrar kalkmalar
sanadır ey sevgili
yüreğim ürkek
yüreğim korkak
yüreğim yol yorgunu
artık dursan diyorum
alsan içeri
yar diye...
sevip okşasan öpsen beni
yoksa geleceğim arkandan gitsen
varsan mahşere
bulacaksın bel ki senden önce bir beni.

ayrıkotu.