Kaçıncı seslenişim bu sana,
Kaçıncı Amin'im mezar başında okuduğum Fatiha'ya bilmiyorum..
İçimde yarım kalan hayallerin verdiği bi sıkıntıyla dolaştığım caddelerin adını ezberliyorum tüm gün..
Hepsinin adı sen, kokusu sen ve inanır mısın sevgilim, hepsinin sonunda beni bekleyen kişi yine sen..
"Avutma kendini o artık öldü" diye saçmalıyor hısım akraba.
Gülüp geçiyorum, hepsinin akıllarından zoru var galiba..
Acınacak halim olmadığı halde bana bakanların gözleri doluyor nedense
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta