Yüreğim Şiiri - Ömer Temel

Tadı tuzu kalmadı ne ekmeğin ne aşın,
Sür gidelim yüreğim bu el bize yaramaz.
İki metre kaputtan kefen bezi kumaşın,
Dür gidelim yüreğim bu el bize yaramaz.

Mümkün mü hiç yarını bugünden bilebilmek,
Alnında ki yazıyı silgiyle silebilmek,
Kaderin çilesini ömrüne ilmek ilmek,
Ör gidelim yüreğim bu el bize yaramaz.

Yolları gözlemekten nasır tuttu gözlerim,
Duymayan kulaklara tellal oldu sözlerim,
Karakışa kalmadan güz yorgunu dizlerim,
Var gidelim yüreğim bu el bize yaramaz.

Tamamını görmeden yarıya indi bütün,
Feleğin hesabına kârı yok tereddütün,
İflah olmaz yarana bir tutam kirli tütün,
Sar gidelim yüreğim bu el bize yaramaz.

Sen ve ben iki seyyah yenik düştük yıllara,
Yaprağına tutunup bel bağladık dallara,
Fallarda ki kısmeti tükenmeyen yollara,
Yor gidelim yüreğim bu el bize yaramaz.

Ozanoğlu’m zamana kilit vurulmuyor ki,
Düne verdiğin cevap bugün sorulmuyor ki,
Sular baştan bulanmış sondan durulmuyor ki,
Gör gidelim yüreğim bu el bize yaramaz.

17.10.2010