Yüreğim... Şiiri - Ziya Tüfekçi

büyüdüğünü sandığım çocuk yüreğim,
bir kere karar verdin
bu yolları yürümeye...
pes etmeden ve yorulmadan,
ardında bıraktığın acılara dövünmeden,
bütün hüzünlerini askıya alarak...
mutsuzluktan ve umutsuzluktan
kalan herşeyinle hatta.
sevinçlerini al yanına,
bütün mavilerinle git.
artık yürüme zamanı...
zaten ne kaldıki,
çoktan yürüdünya yarısını.
her güzel hayale sarılarak,
ve sevdiklerini düşünerek yürü.
ihtiyaç duyduklarını,
ve ihtiyacı olanları düşünerek...
sabret...
yolda kalma sakın yada bırakma kendini,
karanlık kuytulara.
her ayrılık acıtsada,
ve özlemlerin doyursada benliğini.
sen usanmadan sev.
anlayıp düşünmeselerde seni,
göz kırp küçük mutluluklara.
geride bırak ne varsa,
yalan yanlış ne kadar acıtan,
kanatan, sancıtan ne varsa bırak.
pişmanmısın yüreğim, pişmanmısın
yetebilseydin keşke kendine,
neden sevdinki bu kadar yüreği?