Yüreğim Şiiri - Gündüzalp Kayıhan

Serin eserken rüzgarlar,
Sol yanım bilmem niye sızlar,
Geride kalır, giderken yolcular,
Acı duyar, hüzünlenir Canlar.

Yüreğime bir damla su serpen olmadı hiç,
Yasak mı bilmem ki bana sevinç?

Salınan yapraklar, süzülen kuşlar,
Bana kucak dolusu elem getirir,
Duyulur seslerinde, iniltili uzaklar
Mutlu bir günün hatırası beni bitirir.

Yüreğim bir kor parçası hep kavurur,
Ayrılığın rüzgarı yalnız beni savurur.

Hazanın hüznü geldi yine çat kapı,
Düşman etti usulce bana zamanı,
Sunuldu zehirli bir 'aş' ve 'ye' fermanı,
Dürülecek defteri, görülecek hesabı.

Yüreğim gecelerde azad olur, gezer alemi,
Vuslata dair bir hayaldir tek özlemi.

'Yüreğim' diye koydun bu yazının adını,
Tadamadı yüreğin bu dünyanın tadını,
Kimseler bilmedi bilemez yarını,
Yaz günü hissettim kışın ayazını.

Bir kalem, bir kağıt ve o melun ayrılık
Sevdalar vitrinde, Aşk orta yerde satlık
Samimiyet meçhul, güven kayıp
Aranır ikiside bulunamadı ne büyük ayıp.

Yüreğim, ağla şimdi hazin hazin bir kuytuda
Serpilen su damlası, göz yaşlarım olsun orada

Bitsin bugün, istemem gelmesin yarın
Yüreğim, yürü Yüreğim, yürüyeyim
Günü geldiğinde, durup düne gideyim
Yüreğim, tut ki beni kendimi bileyim