Yüreğil/karadağ Şiiri - Ahmet Köken

Yüreğil ki sıradan bir köy değil.
İki karşı yamaçtan birbirini izleyen
Bu Dedem Korkut köyü,
Sevdayla bakar uzaktan Karadağ'a.
O dağ benim Kaf dağım.
Anamın anlattığı masal kahramanları
Hep o dağda yaşarlar.
Kargalar,kaplumbağalar,tilki paşalar,
Padişahın üç oğlu...

Ve ıssız ardıçlar arasında
Sarılmış gibidirler korkusundan kayalıklara
Kapkaranlıktır evler.
Çünkü su başındaki devler,
Çatırdatarak çalıları kocaman adımlarla
Elleri bakraçlı her gün bir kız götürürler uzaklara
Muhtemelen o dağa
O Karadağ'a.

Ve en küçük şehzâde
Yani ben
Yani kaçırılan kızların çığlıklarıyle öfkelenen...
Öyle bir nara atarım ki Yüreğil tepesinden
Sivrikale'ye doğru
Öyle bir savururum ki küçücük ellerimle zor zaptettiğim kılıcımı,
Işır birdenbire bütün pencereleri yaslı evlerin...