Saat 24' ü geçmiş bile! Merdivenlerden yavaş adımlarla
iniyorum. Giderek o gerçekler dünyasına ayak basıyorum
sanki. Her basamakta etkisini kaybeden bir rüyadan
uyanır gibi; sarhoş ve bitkin bir haldeyim.
Basamakların tümünü indim. Şimdi gerçek tüm
çıplaklığıyla bağrına almış beni. Beynim
karıncalanıyor! Yüreğimde garip bir sızı başlamış.
Hızlı adımlarla oradan! O mekandan ve o zamandan
kurtulmak istercesine yürümeye başlıyorum. Koşuyorum
adeta; Ardıma bile bakmadan. Daha birkaç metre
uzaklaşabilmişim meğer! Onca gayret onca kavgadan
sonra! ! Sadece birkaç metre. Dayanamıyorum; Geri dönme
isteğimi yenmek zorundayım. Ama nafile... olduğum
yerde geriye dönüyorum. Hani şu yaz aylarında; Kır
evlerinin bahçesinde asılı duran lambaya koşuşan
küçük, sevimli yaratıklara benzetiyorum kendimi. Işığı
! O cezbeden, O insanda karşı konulmaz isteği yaratan
ışıga koşup! Işığın alaca karanlığında kaybolmak
istiyorum! ! Başımı yukarı doğru
..........
..........
Kayıt Tarihi : 27.3.2002 19:18:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!