Şairin yüreğinde, geçmişin ona verdiği anıların hazin izleri…
İzler o kadar derin ki,
Gözyaşları o kadar çok ki;
O izlerin üzerinde göz yaşlarından bir nehir…
Nehir, kendi tuzunda yanarak içini yine acıtan bir kaynak…
Bu kaynakta kim bilir kimler, neler boğulacak…?
Ve şair; hem yüreğindeki ize, hem nehire hem de kaynağa yanacak.
Bu yangını ancak yüreği acıtanın gözleri söndürecek
Ve söndürdüğü anda tekrar yakacak…
Mısralar işte o anda sözlerde değil gözlerde olacak…
27.02.2007 23.06 kalkan-kaş
Damla UysalKayıt Tarihi : 28.2.2007 23:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!