Yüreğe sesleniş Şiiri - Kezban Gündüz

Can çekişirken içimde umutlar,
Ruhumu terkeder hatıralar bir bir.
Yalnızlık kucak açmış beklemekteyse eğer,
Helede yoksa! dur gitme kal diyenin.
Boş ver üzülme yürek,
Sen neler atlatmadın ki bir aşka yenilesin.
Sevmek ruhuna bir armağanmış sanırdım,
Acının maske takmış suratiymiş aşk!
Ben seni sevdiğim an anladım.
Gitmek gerekse bazan gider sevdiğin
Ama hatıraları hep yaşar sanmıştım.
Geride kalan sonsuz bir acı,
Telalffisiz bir utancın karanlığında,
Dört mevsim sonbahar olur sol yanın.
Sararan yapraklar döküldükçe,
Düşer ömründen bir dün gaha
Menekşesi solmuş,nergizi kokmayan,
Gülleri yapay,rüzgarı sert,
Ayak izlerini silen beyaz bir ölüm,
Yüzüne her vurduğunda üşüyen yürek,
Gözlerinde tükenen yaşlar şahidin,
Bırak üzülme artık vakit hayli geç,
Sen neleri atlatmadın ki bir ölüme yenilesin.