Eyy yalın ayaklı şehir
Ve kanadı kırık kuşlar.
Ey kasvetli bedenler
Ve çığlıkları sessizliğe gömülmüş sesler.
Eyy haykırışları yerküreyi arşınlayan yürekler.
Çaresizliğin hat safhasını,
umarsızlığın dibini bulanlar...
Omuzlarımızda mavi gezegen.
Vurulmuş sırtımıza acılar
Ve kor ateşlerin meskeni olmuş ruhlarımız.
Yurt eylemiş karanlık bizi.
Simsiyah solduğumuz nefes
Ve de giderek karartıyor içimizi, benliğimizi...
Rafa kaldırılmış öfke.
Tereddütler içinde inanç.
Mahzun ve kedere bürünmüş, yıkılmış, talan edilmiş düşlerimiz, düşüncelerimiz...
Eyy çıplak gökyüzü
Ey sönük yıldızlar
Ve de karanlık ay.
Artık hiçbir şey aydınlatmıyor yüreğime düğümleneni.
Yıkayın... Yıkayın ölümün soğukluğuyla kavrulan şu yüreğimi.
Kayıt Tarihi : 5.1.2017 02:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!