Yurdumsun - bêhna bemala

Yurdumsun / bêhna bemala

Kokundu sanırım ilk duyduğum
ve daha önceleri de defalarca
ıslak ve taze kan kokuyordu dağların,
açık şehirde uyutulmuş
son savaşçıydım
ve avuçlarımda tuttuğum
bir parça toprak değildi Cizir-a Botan

iki damla hüzün oluyor
yanaklarında her nehir
ve yüzüne bakıldığında utanıyor kızılok
manyetik bir çelişki ile anlatılıyor yurdum

deva oluyorsun sonra
konuşan, susan ve kırılan her saça,
esmer ve kırılgan saçlarını okşamaya geliyorum
bir de matemini çocukların öldüğünde,
kül yeniden yeşeriyor
ve yeşil soğan kök salıyor yurduma

saçların şakaklarıma dayatılmış
bir tetik boşluğu kadar yumuşak
bir el atsan şenlenecek Gelîye Zîlan,
çiğlik ile aydinlanacak Roboski,
yerin yedi kat altından çıka gelicek hewalemın

yurdumsun
Ararat’tan demir alana dek son kaptan
yurdumsun
kokunu cennet saydığım…

22/06/09
pazartesi
…Ş İ N