Yurdum Benim Şiiri - Yılmaz Aybar

Yurdum benim, dünyaya gözümü sende açtım,
Samsun’dan Antalya’ya, İzmir’den Kars’a kadar
Toprağından beslendim, suyundan sular içtim,
Aldığım her nefeste güneş yüklü havan var.

Yurdum benim, eşsizsin yeryüzü üzerinde,
Sevincinle sevinir, derdinle dertlenirim,
Alın yazımı ortak yazmış Tanrı seninle,
Sen ne kadar benimsen, ben o kadar seninim.

Yurdum benim; Fatih de, Kanunî de senindi,
Yunus da, Mevlâna da…Saymakla tükenmezler,
Büyüklerinin hepsi birbirinden derindi,
Silinmez içerimde bıraktıkları izler.

Yurdum benim, tarihe şan salmış, kök salmışsın,
Bağrında nice yüksek uygarlıklar yeşermiş,
Kaç asırlık bir çınar gibi dünden gelmişsin,
Bereketli dalların kaç nesle kanat germiş.

Yurdum benim, dünyaya sende açtım gözümü,
Gönülden dilerim ki, yine sende yumayım,
Örtsün senin otların çiçeklerin üstümü,
Kutsal kucağında son uykumu uyuyayım..