Yurdum Şiiri - Mustafa Altuğ Kale

Yürekleri köz, cepheleri buzlu dağ,
Kar beyaz kefen oldu, doksan bin civana.
Bir emirle yürüdü, donarak o al sancağ,
Dönmedi geri onlar, gurban oldu vatana.
O kahramanlık ruhu, hiç sönmeyen ocaktı.

​Denizden çıktı düşman, gökten kurşun yağdırdı,
Kınalı kuzular siperde durdu o an.
Anafartalar’da ruhu, Mustafa Kemal çağırdı,
“Size taarruzu değil, ölmeyi emrediyorum!” haykıran.
Bu Boğaz’ın namusu, geçilmez bir barajdı.

​Dört yanımız sarıldı, zillet çöktü yurda yavaş,
İzmir’de bir kurşunla başladı büyük kıyam.
Erzurum’da Sivas’ta, halk birleşti gardaş,
Bir Millet ki yeniden, yazdı kendi program.

O Bağımsızlık aşkı, bütün cihanı sardı.
​Dumlupınar'da yandı, Sakarya'nın ateşi,
Kanla irfanla kuruldu, Türkiye Cumhuriyeti.
Bu ruhun temelinde, yoktu zerre telaşı,
Üç büyük destan ile, kazanıldı hürriyeti.
Şimdi bu Vatan bizim, baki kalır ebedî.