Usulca geçtim yeryüzünü.
Ardında güneş vardı.
Deli rüzgârlar…
Kalbimde uluyan kurtlar vardı!
İnkarım yalnızlıklar...
Ne zaman bir yolculuğa çıksam,
Bir boyanın usulca dağılışı gibi olurdum.
Yedi renginde gök kuşağının.
Gökyüzü cennetimdi.
Yeryüzü cehennemim.
Ben bu coğrafyada kaybolan bir şairdim.
Bir gün yurdumun kalbine ayan olur mu ki?!
Özlem Saba
Kayıt Tarihi : 13.8.2019 10:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!