Yurdum Şiiri - Ahmet Kurt

Şehitler gaziler diyarı yurdum,
Satılmayan kıyın köşen mi kaldı.
Getirdim başıma seyrine durdum,
Kurtuluş derdine düşen mi kaldı.

Emanet hainde, meziyet yalan,
Maharet gülücük, niyetler talan,
Bir ben miyim sanki gaflete dalan,
Başıma geçmeyen çuval mı kaldı.

Cesaret edemez konuşamazdı,
İhanet bu kadar buluşamazdı,
Böyle bir ittifak oluşamazdı,
Görüp de sararan solan mı kaldı.

Kültürü haçlıya emanet ettik,
Ruhban okuluna alkışlar tuttuk,
Haliçte ayine gıptayla baktık,
Meydanlara inip dolan mı kaldı.

Adı ben, soyadı ben, kılığım kisvem,
Anılmıyor artık en büyük nesnem,
Çıkıp dur diyecek kalmamış kimsem,
Koynuna girmeyen yılan mı kaldı.

Bu gemide inan rota karanlık,
Kaptanda kalmamış, haya, insanlık,
Başıma gelenler sadece saflık,
Sırta vurulmayan palan mı kaldı.

Azıya alınca bu atlar gemi,
Kayaya çarpacak sonunda gemi,
Seyreyle o zaman boyu ve eni,
Daha söyleyecek yalan mı kaldı.

Kurdoğlu, sırtını dağlara verip,
Oklar hazırlayıp, hedefi görüp,
Melanet yuvasın ateşe verip,
Seyrine dalmaya zaman mı kaldı.