Yurdum Şiiri - Nuri Peksöz

Bir dağ gibi belledin mi yanmayı?
Aşka mekân kılmış erenler yurdu.
Öğretmişler gökler gibi dönmeyi;
Özünü erliğe verenler yurdu.

Keremler Aslı’yı aradığında,
Gül hicaba bürünürdü bağında.
“Hamdım, yandım, piştim” aşk ocağında,
Edeple bezemiş yarenler yurdu.

Aras’ım hazarda umman olurum,
Bade içer sonra Sümman olurum,
Ateşim düşmana yaman olurum,
Sahipsiz mi sanır vuranlar yurdu?

Edebi erkânı servet sayarım,
Sevgiyi çok büyük kıymet sayarım,
Bu vatanı bir emanet sayarım,
Aşkı iman ile karanlar yurdu.

Toroslar’dan duy Ağrı’nın sesini,
Rüzgarlardan öğren, gülün yasını,
Doldur çeşmelerden bade tasını,
Gönlünü yollara serenler yurdu.

Erzurum’da bir mihmansın sevdiğim,
Dertler bende sen Lokmansın sevdiğim,
Bülbülü çok gülistansın sevdiğim,
Nakış nakış örmüş örenler yurdu.

Karacoğlan sırrın ayan edende,
Mevlana aşkını beyan edende,
Niyazi aczini burhan edende,
Kulluk esrarına erenler yurdu.

Desen desen aşka çıkar sedamız,
Tarih aynı, dost eylemiş Mevla’mız,
Bir dağız ki, sevda açar yaylamız,
Anadolu’m Hakkı görenler yurdu.

Nuri PEKSÖZ