Yurdagül Şiiri - Nasıf Acar

Yazmış,
Güleç yüzlü, can parçası kızım...
Yıllar önceki öğrencim.
Bunların hepsi,
Can sıkıntısından diye...
Ve resim yapmış..
Koca bir Çınar ağacı,
Küçük bir köy,
Kenarından ırmak akıyor...
Çınar ağacının dibinde
Bir pınar...
Çağıl çağıl akmakta...
Resmin etrafında
Renk renk boyalar.
Ve bir mum yanıyor
İnceden inceden...
Manzara, hem kağıtta,
Hem ortamda güzel.
Ama Yurdagül’ümün ruhunda,
Manzara,
Tahmin ediyorum ki sonbahar...
Hüzün kokan içsel sıkıntılar,
“Yorulduğunu söylüyor,
Elinden geleni yaptığını,
Ama sonuca ulaşamadığını
Üzüntüyle belirtiyor.”
Bu günlerde,
Kim yorulmuyor ki?
A kızım !
Kim istediğine ulaşıyor ki?
Hayat bir çabalama,
Çalış, didin ama,
Sakın yorulma!
Yılgınlık gösterme!
Sen bir annesin!
Anneler üretkendir.
Yorulmazlar...
Bıkmazlar...
Usanmazlar...
Yıkıldın mı yeniden kalk ayağa!
Sakın pes etme,
Şevkle sarıl hayata
İnadına sev yaşamı
Sakın bırakma yakasını
O atarsa atsın tafrasını
Sen sıkı yapış yaşama sevincine...
Sarıl yüreciğine,
Hayat işte!
Neylersin!
Alıyor seni oradan
Bırakıyor farklı bir noktaya
Şimdi buradan başla diyor.
Yine yine yine yeniden...