Yunuslayın Şiiri - Durmuş Kaya

I
Ebemkuşağıdır menevişlenen
Yesevili gözlerinden
Sağanak sağanak dökülen eleğimsağma
Hicret şafaklarından sesler verir
Necid çöllerinden ballıbabalar…
Üvezin dalları niyazdadır -kim bilir
Rüzgarında gonca gül kokusu var…

Alıçlar buğdaya
Buğdaylar nefese
Nefesler “huuu! huuu! ”ya düşer
Ve ilkyaz gelir
Cemreler suya düşer
Ulu bir gece şol ulu bir gece,
Ay çıkar salkımsaçak bulutların arasından
Yunus Anadolu`ya düşer…

Toynağında cihan taşıyan atların
Yınustan’dır kanatları,
Ve büyür Anadolu’nun
Gönül saltanatları…

II
Toynağında cihan taşıyan atların
Açılmış bengi kanatları
Hoca Ahmet Yesevi Han,
Bir sel salmış ki uzaklardan
Türkmen obası altın ürperişlerle titriyor
Oy Yunus.. Koca Yunus…
Oy Yunus can,
Zorlu savaşların barışı gibisin
Mevlana sofrasında
Peygamber sohbetisin
Gönül muhabbetisin…

Bize selam getiriyorsun can,
Kabe`den Hira’dan;
Eshab’ı Kiram’dan
Sönmeyecek güneşler getiriyorsun;

Sönmeyecek güneşler
Top top düşüyor canların yüreğine…

III
Tesbih çekiyor mavi sularda balıklar
Kurduğun sevgi ormanında
Palazlar pır pır…
Rahmet, bulutlarda salkım salkım
Toprakta şakır şakır
Sevginden güllükler kızarır yeryüzünde
Sesin, güllüklere bülbüller bırakır…

Zaman, bir semavi kilimin nakışına
Zaman, çil çil kubbelere gebedir
Düğüm düğüm nabzın dokunmaktadır şimdi
Gökler, mavi ötesi mavi…

Derilen bir gonca güldür toprağından
Emilen, terü taze cemredir yaprağından
Bir ilahi hat çiziyorsun Türkmen yüreğime
Hey dervişim, Yunus Emrem hey!
Hey Türkmen kocası
“Anadolu” oluyor Anadolu,
Anadolu;
Seninle dolu…

Ayak bastığın yerde
Sevda saltanatları
Toynağında cihan taşıyan atların
Sendendir kanatları…

IV
Seni kuşanmışımdır artık
Sarılan yüreğimdir şimdi
Varsın şu yeryüzü
Beton dağlarla doladursun
Varsın şu yeryüzü
Kan-duman oladursun!
Sarılan yüreğimdir şimdi seninle…
Gelincik gelincik
Karanfil karanfil
Toprağa karılan yüreğimdir
Seninle Hak’ka varıyor can
Seninle islah oluyor dil
Bir şanlı rüyaya yürüyor zaman!

V
Ve sular uyanıyor karanlıklardan
Porsukta bayram var
Anadolu’da düğün
Söğüttür, Bursadır, İstanbul`dur
Edirne`dir şu önünde gördüğün…

Konya’dan Kaşkar’a dek uzanmış izin
Sen öyle bir damlasın
Öyle bir altın damlası o coşkun denizin
Türkmen, Kayı, Kırgız Oğuz
Ve Gagauz
Seni paylaşamıyoruz…

VI
Yılanlar ip olmuştur yüküne
Şehnaz bakışların su olmuştur bu çınarın köküne
Yükün sevgidir,sevdadır,aşktır
Yükün doğruluktur sonsuzluğa

Yüryorsun Tabduk’un dergahından
Kayalar canlanıp düşüyor ardınca
En doğru odunlar tütüyor ocağında
Ve sular uyanıyor karanlıklardan
Bir şafak vakti ansızın
Çıukıp geliyorsun yine

Neron`lar boğuluyor ayak tozundan
Napalmlar susuyor sesine
Gökdelenler eğiliyor her Cuma vakti
Yetmişiki millet ile şimdi
Yüz yuma vakti!

VII
Toynağında cihan taşıyan atların
Yunus’tan kanatları
Yunus’un ayak bastığı yerde
Gönül saltanatları…

Bir altın yaya germiştir yürekleri
Elleri safi sevgiden
Gözleri safi nurdan
Tüter dağ-u taş buhurdan buhurdan
Ağar gönüllere bulut bulut
Deste-kızıl güllerle…

Nazik midir yine
Artık kırılır mı erik dalları?
Al kanımız kaynarı
Şahdamara girmiştir
Yunus bize peygamberden
Selamlar getirmiştir…

VIII
Ve dokuz atlı gelir doğudan
Bin nice sırat geçmiştir
Bin nice kalp kurmuştur
Bin nice gönül otağına oturmuştur
Gün dağlarla sarışmaktadır şimdi
Yıllarca hasretmiş gibi…

Dokuz deniz taşar ayak uçlarında
Dokuz Yunus yur Yunus’u
Yunus su olur akar
Porsuk olur Sakarya olur Nil olur
Tuna’dan Meriç’e,
Meriç’ten Aras’a kadar
Baştan başa Oğuz ili
Karanfil olur!