Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
_______888888__
________________________________________________________88__________888888__
__________________________________________88__________88888_________888888__
__________________________________________88__________888888________8888____
_______________________888________________8888________8888888_______8888____
______________________8888________________8888________88888888______8888____
_____________________88888________________8888_________8888888______8888____
____________________888888________________8888__________8888__88____8888____
___________________888__88________________8888__________888888______8888____
__________________8888__88________________8888___________88888______8888____
_________________888____88________________8888____________888888____8888____
________________8888____88________________8888_____________88888____8888____
___8___________888______88________________8888______________8888____8888____
__8___________888_______88_________________8888_____________8888____8888____
__8___________88________88_________________8888_______________88____8888____
__8___________88________8888_______________88888______________88____8888____
__8__________888________8888______________88__8888____________88____8888____
__88________888__________88888__________8888__8888__________8888____8888____
___88888888888____________888888888888888888__888888888888888888____8888____
____888888888______________888888888888888______88888888888888______8888____
______888888________________888888888888________88888888888888______8888____
________________________________888888____________8888888888________88______
____________________________________________________________________88______
Bulundugumuz Mübarek günlerde .Magfiretin cagladigi ve costugu anlarda.
Merhametlilerin Merhametlisi Yüce ALLAH bizleri bagislasin...
Af ve magfiret eylesin. Günahlarimizi bagislasin...Her iki alemdede bizlere
Mutluluklar bahsetsin...
Siir Dostlarim...ve bizzat siir sayfama kadar gelip sayfama yazan
Güzel gül Yürekler. Sizlere yagmur damlalari sayisinca tesekkürler ediyorum...
Gözlerinizden sevinc isiklari hic sönmesin.UMUT lariniz daim olsun. ve gerceklessin...Rabbim*den diliyorum Asil yürekler Sonsuz Saadete ersin...
Rabbim sizleri Sevsin sizleri Sevenleride Sevsin. Sevdiklerinize kavustursun...
Rabbim dualarimizi kabul eylesin..
Esenlikler ve Sonsuz Mutluluklar hepimizin olsun... Aminnn....
Allah*a emanet olun...
Selam ,Sevgi,Saygi, ve dua ile...
Yunus soluklarina öyle ihtiyacimiz var ki,,Caglayan, o bestede aglayan yüreginize selam olsun,, Cok güzeldi..Sevgilerimi yolluyorum,, Iyi ki varsin dostum
Mevlana ile döndüm
Yunus Emre’yle yandım
Ben bu sevdaya kandım
Aradım buldum seni
Yunusca yanmak ve Yunusca sevmek gerekli aslında ve Yunusca yaşamak...
tebrikler
saygılar
güzel bir şiir okudum,
yüreğinizin derinliklerinden.
tebrikler ve teşekkürler.
devamına…
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta