YUNUSANE (Gönül)

Hu gönülüm benzer kuşa,
Hem kış gele o da göçe.
Kurban günü İsmailce,
İbrahim’e gider imiş.

Benim gönlüm hem bal yapar,
Hem kovandan ırak imiş.
Kem gönüller kaşın çatar,
Gönülcüğüm kanar imiş.

Bir mumum var gece söner.
Bir kuyum var Yusuf döner.
Mihenk tutar tüm gönüller,
O da elbet bir gün imiş.

Hem derdim var hem mutluyum.
Hep ağlayan güler imiş.
Gönlüm var ki kanatlıyım,
Ham yürekten uçar imiş.

Bir gönülün kıymetini,
Onu yapıp eden bilir.
İnsan değil gök irkilir,
Yalağından çıkar imiş.

Gönül katlana gönüle,
Lisan-ı kal ziyan imiş.
Bilek değil gönül ile,
Lisan-ı hal ayan imiş.

Gönül nedir diyenlere,
Derim gidin enginlere.
Derin suların incisi,
Pek kıymetli olur imiş.

Dedi adem ağlayamam.
Bir karara bağlayamam.
Yedi katlı gök sofrası
Alem eksik gönül tamam.