Yunus Yüzlü Kadın Şiiri - Dursun Tiftik

*Bir ilkbahar bekliyorum kar tanelerinin inişinde

Okyanusta gemimi yüzdüren rüzgâr
Sırtımı sıvazlayan dalgamdın
Sancağımda yazılıydı adın
Güneyin sıcaklığına götürürdün beni
Aynı zamanda dirâyetli bir kaptandın

Hangi kâinâta sefer eyledin
Nerelerdesin yunus yüzlü kadın

Şimdi…
Kentin uğultuları yansıyor dalgın renklere
Hâl lavlarını fışkırtmaya hazırlanıyor yüreğime
Maskesi düşüverdi ölümün
Alevler kırıyor dişli çarkları
Toprağın kurumasını bekliyor belli
Saniyelerin tuşuna basan hüzün seli

Güvertemdeki yangınları söndüren kimliğim

Yeniden huzûr yüklü nehirleri yanaştırsan limanıma
Mutluluk ezgileri yüklesen kavalıma
Vîrâne bakışlarımı konaklarla değiştirsen
Aşkın coğrafyasına hapsetsen rûhumu
Sessizliğin lokmalarıyla beslesen
Ben de hatırlasam insân olduğumu…

Süt mâvisi bir filmin fragmanında açan görkemli çiçek

Senfonimin evrenselliğini taşısam salonlarına
Tanıştırır mısın güneş mühürlü yıldızlarınla
Uçurur musun umudumu eleğimsağma balonlarınla…

Ey yunus yüzlü kadın
İntizârıma sebep olma sakın! ..