Yunus Yurdakul Şiirleri - Şair Yunus Yur ...

Son günlerde baktıkça ülkemin durumuna
Yüreğim yansa bile gülüyorum sadece
mutluluk denen şeye engel olun diyen var
onlara ortak akıl diliyorum sadece

hamasetle sevilmez bilin ki yüce vatan

İstanbul! şehirlerin efendisi İstanbul
Yaşamanın kaynağı,tadı tuzu İstanbul
Çağdaşlığın öncüsü ta kendisi İstanbul
Her devrin sevileni ası, kozu İstanbul

Peygamberin müjdesi O'na inananlara

hayatım hep belkilerden ibaret
dağınık adamın biriyim evet
gün gelir de aşktan ölürsem şayet
gene de emanet edin beni belki-ye

sevdim ama nasıl sevdim bilmedim

Türkiyem yurt Kerkük onun balası
Yiğit doğan Türkmenlerin kalesi
Başımızda var peşmerge belası
Sanmasınlar bu hep böyle kalacak
Bir gün yine Kerkük bizim olacak

Sıcaklığın baki kaldı,gidince
Beni hep bağrına sarardın annem
Kızmazdın hiç sana isyan edince
Yoksam, beni sorar, arardın annem.

Varlığınla onur verdin hep bana

aç ve çıplak bozkır çocuklarıydık
oynarken bilyeyi cami önünde
ya da küllüklerde bocciyi
ellerimiz kerme bağlardı
ve suratımız yanardı erciyas gibi

Kırık bir kalp solgun beniz
Giderken bıraktığın
Ben bir damla sen bir deniz
Beni nar gibi yaktığın
Gün gibi aşikar
Sensiz gözlerimde yaş

Ne bahar...
Ne yağmur var okşayan...
Ne yaz,ne sıcak,ne bir tatlı telaşım...
Dışarda kar yağıyor ve tokmak gibi başım...

Ne duygular hareketli,ne de ruhumda his var

güneş kızgın rüzgar vurmaz yaprağa
al kanlar içinde kaldı yusufum
gencecik fidandı düştü toprağa
ölüm seni bizden aldı yusufum

levhi kalem böyle yazmış yazıyı

İşte hepsi bu kadar...
Vakit geldi hazırlan.
Bir ses gelir ansızın...
Sanma sakın yabandan...

Şahdamarından gelir senin son duyduğun ses