Yunus'un İzlerinde... Şiiri - Mecit Aktürk

Bir tefekkür ânımda kılı kırka yararken
Her hücremde mucize, eşsiz imarı gördüm
Rabbimin varlığına delile ek ararken
Bal yapmaya muktedir mahir mimarı gördüm

Gör dese de kör göze musallaya dizilen
Hakk'tan gafil geziyor D(e)N(e)Ası bozulan
Kudretini arz için gökyüzünüden süzülen
Farklı öz ve desende kıristal karı gördüm

Seyrü sefer ederken aklın dehlizlerinde
Helâk oldu her fikir, Rabb’imin (g)izlerinde.
"Allahûekber" vardı zerrenin cüzlerinde
Nankör insana inat bal yapan arı gördüm.

Nefesler buz kesince, artar kulun niyâzı
"Acizsin" der insana zemherinin ayazı
"Ol!" emrini alınca, geldi mevsimin yazı
Çehresinde tebessüm nazlı baharı gördüm.

Ruh kafese dar geldi uygun teni aradım
Yunus’a kulak verdim bende "ben"i aradım
Candan öte can varmış, ben canan’ı aradım
İlâhî aşkta hârı, zikirde kârı gördüm.

Ârif olan anlıyor tabiat lehçesini
Akıl, idrak ediyor Yüceler Yüce'sini
Hayran hayran seyrettim kâinât bahçesini
Lâlede mor, beyazı, güllerde sarı gördüm.

Nimetler öyle çok ki dil âciz söylemekten
Süzdüm tüm fikirleri şirk geçmedi elekten
Tattım üzüm, kirazdan, karpuz ile çilekten
Kabuk içinde narı, arada zarı gördüm.

Hakikatin nûrunu aşikâre yaydılar
Şirke pâye verenler ikrârından caydılar
"İnsana mahsus" deyip nice haslet saydılar
İçlerinde en güzel tevâzû, ar’ı gördüm.

Bin bilinmez içinden bir tek doğruyu seçtim
Anladım ki himmetsiz bir "zavallı", bir "hiç"tim
Nasihat almak için engeller aştım, geçtim
Kapısız saraylarda, nice mezarı gördüm.

Dünyaya üryan gelen, yine üryan gidiyor
Rabbini inkâr eden pişman, giryân gidiyor
Çölde yâri arayan yâre düşman gidiyor
Sin’den öteye baktım hakiki yârı gördüm.
Meğer gurbetteymişiz; asıl diyârı gördüm...