Yunus’un Aşkında Zerre Olmak 2

Ey Yunus, ey sevgili, “Ey dost, seni severim. Canımda yerin vardır. Gece gündüz uyunmaz şaşılacak hallerim vardır. ” Aşkından bana bir bade ver. Sarhoş dolanayım tüm cemlerde. Sevgilinin aşkıyla sarhoşken girdiğim her meyhane ibadethane olur. Zira onun nuruyla hangi yer, hangi kişi karanlıkta kalabilir.

Sevgiliye duyduğun özlemde hasretleri yaşadık. Kor olup yandık. Birde bin; binde bir olduk. Mademki aşk, imandır; mademki gönül cemaattir, sen benim imanım ol ben de senin cemaatin. “Bizim için aşk imam, gönül de cemaattir. Kıblemiz dostun yüzüdür ve namazımız da devamlıdır. ”
Sevgilinin aşkıyla dolup, ırmak gibi coşmuşsak ve her daim “canımızdaysa” o sevgili, beş vakit nasıl yetsin ki bu aşkı-ı Kübra’ya. Onsuz geçen tüm vakitlere yazık değil mi?

Onun aşkına kavuştuğunda, terki terk ettiğinde ne manası kalır cennetin ne de korkusu kalır cehennemin. “Varlığı ve yokluğu terk edenin aklına korku ve umut gelmez. Onda ilim ve amelin sığacağı ne terazi ve ne de sırat vardır ”

Ümüt OTUNÇ
12.10.2012

Mersin