Yunus’un Aşkında Zerre Olmak 1

” Benim gibi bağrı yanık, gözü yaşlı biri var mı acaba ” diye sorarsın bize. Seni bildiğimden beri kendi bağrımı ve gözyaşlarımı hor görürüm. Seninki gibi bağrı yanık ve saf gözyaşı mı var. Çok şükür ki gariplikte sana yoldaşım. Lakin dertliden dert sorulur mu?

“Bir garip ölmüş diyeler, aradan üç gün geçtikten sonra öldüğümü duyarlar. Böyle benim gibi bir garip soğuk suyla yıkayalar. ” Demini aldığın badeden bize de nasip oldu çok şükür. Garipliğinde yitip gittik

“Karlı dağların başındaki salkım salkım duran bulut, Saçını çözüp de benim için gizli gizli ağlar mısın? ” Dar-ı divandayım, yüzüm hicapta. Hâşâ, utanılacak amelim yok. Lakin onun yüceliği nazarında başımı kaldıracak kadar yüzsüz müyüm?

Yunus ki bir hak dostudur. İstesem dahi onun eşiğinde paspas olamam. O halde nedir onun aşkıyla haldeş olmak. Ben ols olsa küçücük bir zerreyim. Bir gariban, bir fukara, onun yoluna turab olmaya can atan bir neferim. Ne var ki onun aşkına âşık olmak gibi bir derde düçarım. Ama bu benim takdirim değildir onun deyimiyle “Hiç kimse kendi kendine halden hale geçmedi. Hepimizin halini sevgili kararlaştırır. “

Ümüt otunç

Mersin
12.10.2012