Beni, ben bilirim sevgili,
Sen değil, yanımda olmadıkça.
Beni, ben bilirim,
Hasretini kucakladıkça,
Karanlığa yaklaştıkça,
Beni, ben bilirim sevgili,
Soğuk kış akşamlarının ürkek yağmurlarıyım
Her nedense
Başıboş sokakların titrek mum alevlerine benzediği şehirlerde yaşıyor
Kendi gölgemin nöbetini tutuyorum
Bilmiyorum beklide yalancıyım
Kaçıp gitsem buralardan ardıma bakmadan diyor
Anlamı yok göz yaşlarımın, sen olmayınca,
Ağlasam neye yarar, gülsem neye.
Akıyor işte bir pınar, sonsuzca sevdalara,
Söylesem neye yarar, sussam neye.
Hiç kimse ağlayamaz, bir insanın yerine,
Tutamazsın ateşin ellerinden, canın yanar,
Zihnimin derinliklerindeki, mevsimin renklerine kaptırmıştım kendimi,
Belki de, sonbahardan sonra kış gelmiyordu, herkesin bildiği gibi,
Yazdan kalma bir oyun muydu, özlediğim çocukluk günleri,
Kar tanesine yazılan bir mektubun,
Veya kimliği belirsiz bir aşkın, satır aralarında eriyip gittiği gibi,
Eriyorum, yavaş, yavaş.
Ne var ki hayat,
Işığın gölgesinde, yaşanmamışlıkların hikayesini anlatan bir peri masalı değildir,
Her gülen yüzün, parlayan gözleri yoktur,
Susayan güllerin çaresizliklerinde, kan kırmızı renkleri solar düşüncelerin,
Ve bazen, ağlamak ister insan,
Gerekliliğini hissettiğinde,
Karanlığa su dökülür ve dalından bir yaprak ışık düşer güneşin
Her damlası bir yağmur,büyümesi ansızın olur ateşin
Gökkuşağına boyanır bilmezsin İstanbul caddelerin
Gözlerindeki güzelliğin içinde kaybolsam keşke
Sarılıp gülüşüne huzur dolu rüyada
Koparılmış dalında umut saklarsın günlerin
İnanmam, gözlerin yaşlı gülüşüne,
Sevdiğin şarkılar çalıyor yine bak.
Dayanamazsın, biliyorum böyle dargın gidişime,
Firariyim gül bahçem, sen sevdalı, ben kaçak.
Unutmadım sana verdiğim sözleri, unutamam da,
Bir tatlı tebessümle bakıyor bana gözlerin,
Anlayamaz hiç kimse,
Olmayışının benden alıp götürdüklerini.
Duyamaz hiç kimse, içine düştüğüm yoksulluğun sesini.
Söyleyemem ki sana,
Seni her düşündüğümde, hangi zorluklara karşı dirildiğimi.
Eğer hala yaşıyorsam,
Şükretmeli her haline
Ayrıcalıklarının farkında olmalı insan
Düşünmeli, yalnızca kötüsüyle değil
İyisiyle de.
Bilmeli sevmeyi ama, yıpratırcasına değil
Bazen kötülüklere karşı savaşmak zorunda kalsa da
Tutsak,bedenimde ızdırap
Müebbedin tel tel kirpiklerimden açılan sayfalarını okuyorum
Bu gece sana
Ağırlaştırılmış gözyaşların dökülüyor gözlerimden
Hepsi senin eserin
Yalanlanmış bir aşk hikâyesinin gülen yüzü
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!