Yunus illa vurgun...

ali'ye...

denizin birinde
on beş kişi düşmüş
yunusun peşine

yunus oyun sanır
insanla yarışırmış

| akışı olmayan suyu bile
içmez çölde kuşlar
ve bir çiçeğin renginden
arı kanına öz katar

aşkı öldürdüm ben
sizi değil ”

jurnalleyin
eli kanlı deyin ”

dost kalacaksınız
en güzel güleninden
acınacak bir şey yok
giden gidecek iç'inden|

arkadaş belleyip
oynadıkça oynarmış
günler sonra
zıpkını yiyince sırtına
yunus oynamayı bırakmış

canı yanmış
can yanması
oyunun acısıymış
yunus ağlar
zıpkından kaçamazmış

yunus vurulur
deniz vurulmaz”

mevsim yaza dönünce
çeker içini
yunusun ah’ını işitince
derman biter
vurgun gelince

tütün işte
açık ciğere nefes

kurşun ağza sürülünce
mercanlar kırılır
damar çatlar
kokusu gelince

ekmeği maviden “

hesapsız mı
verilenden geriye
ince sızı
biri kurtarsın
kara derili yağızı
kadında görmemiş
yüreğinin bir yanı

kurtarmalı

kurtaran can
yunus olmalı “

sarpa sarılınca
mavide durmuyor yamaçta

çocuk yunus sırtında
döndü toprağına

güleç yüzünde
sarı sıcak merhaba...

27 02 2005