Yunus Gibi Şiiri - Atilla Durukan

bazen bir yunus gibi daglarda ovalarda,
b azen bir çoban olup üfledim kavalıma.
yalın ayak yarı aç, kanayan ayaklarla,
dikenler acısıyla gezdim dagda ovada.

yunus gibi yana yana aglayarak,
kah gülerek,elemlerle arayıp eli boş dönen ben.
mademki b en insan isem,
acıları toplayıp gezdim, dagda bayırda.

yaşları katık edip,şükürlere sıgındım,
bazen bir arı oldum,kondum tüm çiçeklere.
bazen bir yaprak oldum açtım güneşe karşı,
bir yudum sevgiyi hep dagda taşta aradım.

bazen bir aşık olup,döküldüm nagmelere,
bazen bir garip oldum, veyselin sözlerinde.
bazen buldum aşkımı ceylanın gözlerinde,
bir zalime yenildi,öldü yürekte sevda.

Mevlananın HU yuyla insani huylarımı,
ferhadın çekiciyle hep vurarak kıoparttım.
çıplak ayakla ruhumu, ateşlerde yakarak,
öldürdüm tüm nefsimi,arındım duygulardan.

topladım çiçeklerden damla,damla yaşları,
vadide toplayarak nil e kattım hepsini.
bazen bir deniz yaptım, b azende bir okyanus,
yıkandım suların da, arındım duygulardan.

bazen daldım denize, bazende okyanusa,
kah yüzdüm, kah boguldumsevgi diye yıllarca.
hep çig daldım denize, yüzerken yıllar yılı,
ham iken çıktım karaya piştim ELHAMDUL,İLLAH.

bir tek leylanın aşkı aldı aklımı benden,
yıllar yılı acıyı, sevgi diye taşıdım.
yalnız leylanın aşkı anladı tüm gerçegi,
leylanın gözlerinde buldum sevgi aşkı herşeyi.

06.08.2011