Yunus Emremiz Şiiri - Mehmet Yaş

On üçüncü asrın ortalarında,
On dördüncü asrın ilk yarısında,
Bir Yunus yaşamış Türk dünyasında,
Açtığı çığır’a hayran cümlemiz;
Bir gönül er’idir Yunus Emre’miz.

Seksen iki yıllık bir hayat sürmüş,
Sevgi kozasını kalplere örmüş..
Gönül gözü ile dünyayı görmüş!
Açtığı çığıra hayran cümlemiz;
Bir gönül eridir Yunus Emre’miz.

Taptuk Emre’sinden feyzini almış;
Otuz yılı aşkın dergâhta kalmış;
Zikir deryasına şükürle dalmış.
Açtığı çığıra hayran cümlemiz;
Bir gönül eridir Yunus Emre’miz.

Yakın dostu Hacı Bayramı Veli,
Dostluğun dostluğa açılan eli,
O coşkun bir umman, o rahmet seli..
Açtığı çığıra hayran cümlemiz;
Bir gönül eridir Yunus Emre’miz.

Gözü karnı tok’tur, yüreği zengin;
Şiirleri lirik, akıcı, engin;
Büyüler ilahi aşkı ahengin!
Açtığı çığıra hayran cümlemiz;
Bir gönül eridir Yunus Emre’miz.

Seher de Yunusça öter bülbüller;
Yunus’un aşkıyla yanar gönüller;
Yunus’un narıyla allanır güller!
Açtığı çığıra hayran cümlemiz;
Bir gönül eridir Yunus Emre’miz.

O, Hakka âşıktır, kullara âşık;
Böceğe, çiçeğe, dallara âşık;
Dağlara, taşlara, yollara âşık;
Açtığı çığıra hayran cümlemiz;
Bir gönül eridir Yunus Emre’miz.

Duru Türkçesinde o zengin mana,
Gerek bırakır mı hiç tercümana?
Dil de hâlâ meydan okur zamana;
Açtığı çığıra hayran cümlemiz;
Bir gönül eridir Yunus Emre’miz.

Bilinmez nereli hangi mekânlı;
Kâh Sarı Köylüdür, kâh Karaman’lı..
Benim bütün Ülkem Yunus İmanlı!
Açtığı çığıra hayran cümlemiz;
Bir gönül eridir Yunus Emre’miz.

Ankara’dan Eskişehir yönüne,
Gidenlerin, kabri çıkar önüne.
Taht kurmuş o milyonların gönlüne.
Açtığı çığıra hayran cümlemiz;
Bir gönül eridir Yunus Emre’miz.

Anadolu toprağına nur saçmış;
Şer’den uzak durmuş, haset’ten kaçmış;
Sevgi kucağını dünyaya açmış!
Açtığı çığıra hayran cümlemiz;
Bir gönül eridir Yunus Emre’miz.

25.08.1991