Demiştim sana,
'' ben çocukluğumu kirpiklerine kurduğum salıncakta unuttum ''
Parantez içinde kalsın ama ;
Ben sana rağmen hep, çocuktum...
Sen, bana rağmen kendine iyi bak
Ben, sana rağmen hoşça kalırım...
İsmi tarafından terk edilmiş bir şehir gibi yüreğim.
Her ne kadar adını koymaya çalışsamda ; yokluğunun eş anlamlısı hiç bir imla kitabında geçmiyor…
Sanki Türk Dil Kurumu yasaklamıştı yokluğunu…
Gittiğin günden bu yana bu şehir çok değişti.
Hunharca katledilmiş hayallerim, boyası dökülmüş umutlarım ve dünden kalma yarınlarla ayakta durmaya çalşıyorum…
Gitme diye bütün pabuçlarını dama atmıştım halbuki…
Yar dedim bastım bağrıma, yara oldun.
Yara dedim tuz bastım, kapanmadın.
Gözünden düştüm yerlere, aldırmadın.
Parmaklarıma ömrümün boyasını sürüp taradım saçlarını, umursamadın.
Kucak dolusu sevgiler yolladım sana, anlamadın.
Giderken parça parça döküldüm ardından, arkanı dönüp bakmadın.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!