Yunus Emre'nin Yolunda

Derviş gönlüyle, yüce Yunus Emre,
Sevgiyle dolu, her sözü zemzemle.
Gönüllere işleyen, ilahi aşkın sesi,
Her kelimesinde, huzur bulur herkesin nefesi.

“Gel gör beni aşk neyledi” der,
Yunus’un dilinde, muhabbet bir eser.
Sevgiyle yoğrulmuş, yüreği nur dolu,
O'nun izinde yürümek, kalbe huzur bulu.

“Beni bende demen, ben de değilim,”
Her mısrasında, aşkı öğretti dilim.
Gönüller sultanı, Yunus’un sesi,
Her çağda yankılanır, her gönülde nefesi.

Miskin Yunus der ki, “Dervişlik olsan hırka,”
Hak yolunda yürüdü, sevgiyle halka.
Kendini buldu, aşkın nuruyla,
Her anında aradı, ilahi huzurla.

Dostluk ve kardeşlik, onun özüydü,
Yunus’un aşkında, herkes birdi.
Yaradılanı sevdi, Yaradan’dan ötürü,
Yunus’un gönlünde, her insan bir türü.

Dünyaya seslendi, barış ve sevgiyle,
Yunus’un sözleri, dolu hikmetle.
Her sözü bir inci, her mısra bir hazine,
Yunus Emre der ki, “Sevelim, sevilelim” hecesiyle.

Ölüm dedi ona, “Gelin tanış olalım,”
Yunus’un yolu, sonsuzlukta salınır.
Her adımında aşk, her anında iman,
Yunus Emre’nin izinde, huzur bulan insan.

Ey gönüller sultanı, Yunus Emre’miz,
Sözlerinde buluruz, en derin sevgimizi.
Yolun nurla dolsun, her daim kalplerde,
Yunus’un izinde, yürürüz hep birlikte.