Yunus Emre'den Esinlenerek

Yetmişiki millete bir göz ile bakayım,
Seveyim sevileyim dilimde Yunus olsun.
Gündüzümde gecemde aşk ateşi yakayım,
Bacamda Yunus olsun, külümde Yunus olsun.

Aşk alsın benden beni, yaksın yüreği, teni,
Aşka kurban edeyim, aşk yolunda ben beni.
Bir kez gönül yıkarsam alev sarsın kefeni,
Dirim de Yunus olsun, ölüm de Yunus olsun.

Doğruyu söyleyeyim, söz yüzümü ak etsin,
Beynim sevgi düşünsün, kalbim bunu hak etsin.
Aklım bilme yönelsin, âlime ilhak etsin,
Bilim mürşidim olsun, yolumda Yunus olsun.

Aşk yoluna düşeyim gideyim yana yana,
Yürekten yöneleyim erenler diyarına.
Hacı Bektaş, Pir Sultan yoldaş olsun hep bana,
Sağ yanımda Mevlana, solumda Yunus olsun.

Aşk deyince akıla Aslı’yla Kerem gelir,
Arzu ile Kamber’e çalılık İrem gelir.
Bir gün belki benim de aşktaki sıram gelir,
Mecnun, Leyla istemem çölümde Yunus olsun.

Yardan ayrı olunca asılıp ölmek yeğse,
Yar sarıldı sanırım boynuma urgan değse.
Ay yüzüne hasretken istemem güneş doğsa,
Yıldızlar omuzdaşım, kolumda Yunus olsun.

Deryayı bilmez imiş deryadaki balıklar,
Balık hafızalıdır, suskun kalabalıklar.
Deniz desem bilmezler, söz anlamaz alıklar,
Suyuma uyan gelsin, gölümde Yunus olsun.

Cennet cennet diyorlar, istemem hurileri,
Varsın gitsin otursun oraya birileri.
Hak bağının sahibi sorunca soruları,
Bülbülüm Yunus olsun, gülüm de Yunus olsun.

Günahı göstermesin karşıdan hacı, hoca,
Günahsızı yaktılar, ölüm saldılar nice.
Hep münasip gördüler çocuklara bir koca,
Onlardan ders alamam, bilimde Yunus olsun.

Türkçemizin başkenti sevdadır işin özü,
Kirişçi ustaları meşke bağladı sözü.
Yunus Emre pirimiz, biz onda açtık gözü,
Karaman’a yeter o, İlimde Yunus olsun

Bana gerek olanı aşk yoluyla bulurum,
Halk edeni severim, sevene yar olurum.
Nevzat iki dünyada sanma naçar kalırım.
Yeter ki yüreğimde, elimde Yunus olsun.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat