Ne ola senin sırrın dili lâl olmuş meh-i tâbân!
Şu efkârım akla yük, gönül senden bîzar.
Ve sen semâda beyaz bir hâlsin, âyan!
Seyredersin de sükût edersin uzaktan, uzaktan!
Olmaya hakîkat dehr-i dûn içre merhametten çok bize
Kalmaya ol dîdar hasretinden başka kâr eşkden hoş bize
Gâh feryâd ider gâh güleriz ne varmış hâlimizde
Ne eyleye her dem dâr-ı fenânın odunda tutuşmuş rûhumuz.
Meh-i tâbân ile bir gece seyreyle
Derdi tasayı unut da Hakk'ı zikreyle
Bilmedik mi nice milletler elemli nisyandan, ne necis?
Nefse kulluk eyleyene yakışır ism-i müflis.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!