Yunus Emre Şiiri - Taner Nişancı

Et kemik oldu, Yunus diye göründü
Kırk yıl odun çekti, hak diye dövündü
Aşk yolunda bin bir zerreye bölündü
Taptuk kulu,Bir’in kulu Yunus Emre

Latif meşrep güler yüzlü bir dervişti
Hamdı, sabrın ateşinde yandı, pişti
Sözleri nakıştı, hakka seslenişti
Taptuk kulu,Bir’in kulu Yunus Emre

Şol cennet, cehennemden geldi de geçti
Şan şöhret uzak,ilahi aşkı seçti
Dünü gün yandı, sevda şerbeti içti
Taptuk kulu,Bir’in kulu Yunus Emre

Kırmadı bir tek kulun kalbini asla
Nerde garip görse suyun verdi tasla
İnsanı hor göreni yerdi,Hep yasla
Taptuk kulu,Bir’in kulu Yunus Emre

Beşerin kalbine nazarın ederdi
Benlik değil kulluk davasın güderdi
Halk diliyle konuşur candan söylerdi
Taptuk kulu,Bir’in kulu Yunus Emre

Gör beni aşk neyledi diye ağladı
Fani gönlünü yaradana bağladı
Açıldı kapı, sular gibi çağladı
Taptuk kulu,Bir’in kulu Yunus Emre

Bir garip benim, ne söylesem az ona
Aşk pınarından su içsem kana kana
Derya olan bir damla verir mi bana
Taptuk kulu,Bir’in kulu Yunus Emre
25/01/2004