Kamp ateşi dumanın
Son demlerini atarken,
Sessizlik ile yıllanmış,
Ormanı dinliyorum.
Ateşten çıkan o kan
Rengi kokuyu
Ey arkadaş ne ararsın durursun
Bu zamanlar tehlikeli zamandır
Bir hançerle kendini yerde bulursun
Bu sokak başları epey yamandır
Yatağımın yayları usul usul dökülüyo,
Masamın başındaki lamba yanıp sönüyor
Saatimin ilerleyişindeki ses kulağımı deliyor
Sabaha kadar sürsün
Bu sarhoşluk
Sessizce çekileyim köşeme
Ağlamak anca çocuklara yakışır
Bende bir hal var kemancı
Hangi makamda çalarsan çal
Suyun kuşku dolu aktığı yerdeyim
Kusurlu yollar, şaraplı yalınayaklar
Bu insanlar ne arar,
Ben neden eve dönmüyorum,
Yavandır bu kimse olmamak hali,
Düşüncelerin zincilerine dolandım
Durmadan çoğalıyor faili meçhul cinayetler
Adalete, kine, öfkeye, ırkçılığa yazılmış onca ayetler
Hiç mi korkmazsınız sizi yaratandan
Bıktım artık şu giden geleni aratandan
İnsanlığın fiyakası sönüyor bu doğada
Artık insansız kalacak bu koca ada
Öğretmek değildi benim amacım
Göstermekti aslında yani olanları göstermekti aslında
Balıklar duymadan gittiler
Solucanlar görmeden ayrıldı ikiye
Benim garip halkım
Hem gördü duydu işitti hissetti
Bir nehrin kucağındayım
Bol gezer balıklar
Bir baştan diğer başa
Oluverirler divane
Muradına kavuşmak mı dersin
Aşk mı?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!