Yunus Çimen Şiirleri - Şair Yunus Çimen

Sanki durmaksızın tekerrür eden sancılı dejavuların karabasan gibi üzerime çöktüğü bir ömrü mecburi bir sabırla sürdürüyorum. Durmaksızın ve azalmaksızın boynuma ilmeğini geçiren haksız ,hukuksuz bir hüzün hüzmesi sülük gibi kalbime yapışmış , umuda dair her şeyi canavarca bir açgözlülükle çekip alıyor benden. Yapmak istemediklerimin ehli, olmak istemediğim mekanların kırk yıllık müvadimi, görmek istemediğim yüzlerin kırık dökük aynası gibiyim. Bir şeyler var, beni çok sevse de ben tüm varlığımla nefret ediyorum.Nerde görse kırk yıllık dostu gibi tanıyor beni. Sormadan oturup kalıyor yanıbaşımda. Gitsin istiyorum mazlum bir çaresizlikle ,gitmiyor. Elimde değil , neyi sevsem o beni miş gibi seviyor. Ben sevdikçe değişiyor,değiştikçe anlamını yitiriyor.Sonra sevmekten iğreniyorum. Tanımaktan ,tanışmaktan ,anlamaktan ,anlatmaktan yoruluyorum. Sustukça çiçek açan bahçeler arıyorum. Olmayacak şeyler ,biliyorum. Ama başka türlü yaşayamıyorum. Allah'ım günah mı ? Biliyorsun , başka türlü yapamıyorum. Ezbere yaşanan bu dünyanın o kadar uzağında ,o kadar ücra bir köşesindeyim ki. Burada binbir hatanın pençesinde debelenmektense , o ücra yerlerde o kadar kendimle , o kadar iyiyim ki. Yaşadıkça , başta minicik olan içimdeki boşluklar Ummanlara dönüştü. Bir gün yeşerecek sandığım güzelliklerin tohumları yakıcı bir kuraklıkla toprağa düştü. Allah’ım düşünmeyi unutmak istiyorum.. Varsın aklımdan olayım , varsın namı hesabıma divane diye yazsınlar. Gökyüzüne sırf mavisi için bakmak istiyorum. Yollarda amaçsız yürümek , birden bir çılgınlık yapıp göğüs kafesim çatlayıncaya kadar hür ormanlar içinde koşmak istiyorum, ta ki yeterince uzaklaştığıma kani oluncaya de koşmak.. İnsan büyüdükçe ,insanlığın küçüldüğüne şahit oluyorum. O rüyadan ne zaman uyansam kendimi aynı yerde buluyorum. Onlara balığın karnında ihya olsa da bir Yunus olduğunu göster Allah’ım. Ölmeden önce bir kere olsun var olmak istiyorum.

Bir fotoğrafla rastlaştım sırtımı döndüğüm bir kitabın arasında
Bir fotoğraf ki bizi almış içine, ama biraz eski
Avuçlarının neminden anlıyorum ben, iyice ağlamışsın
Binlerce insan arasından biri var ağladığından haberli
Sen habersizsin herkesten ve her şeyden, gökyüzüne dalmışsın

Tıka basa açlıkla sende olmayanı istiyorlar.
Kör bir şuurla her şeyi biliyorlar.
Yavan bir kalple sözde seviyorlar.
Derken, daha demeden, gidiyorlar.
Gidiyorlar takatsiz, pusulası bozuk, yolsuz.
Bavul bavul, kitle kitle, heybesiz ve soluksuz

Şimdi gecenin sırrına paydaş olmanın vaktidir.
Çaresizlik diyarına hükümran, hüzün ordusuna kumandan olmanın mevsimidir.
Oysa her derdi, her hüznü oyun saymama bir çocukluk yapman yeterdi.
Kararınca idrak, cicili bütün oyuncaklara değerdi.
Artık içimdeki çocukla yolları ayırdık.
Oyun bitince hep büyüdük sanırdık.

Gözlerin zaptedilmez,devden büyük bir hisar,
Gözlerin fetholunsa, bende bitmez inkisar.

Gözlerin göğe kurulmuş,imandır düşmez yere,
Gözlerin kılıç kuşanmış, hükümdardır serde.

Hani olmaz ya, gün gelir
Anlaşılır üstü tozlanmış bütün hakikatler.
Ayan olur izahı namümkün vaziyetler.
Yüzleşir insan bütün aldanışlarıyla.
Bakar şöyle kendine boydan,
çatlamış vicdan aynasından.

Kim?

Bir görünüp bir kaybolan,
Ayanadaki bu suret kim?
Ekmeğimi, suyumu çalan,
Yolsuz, izsiz hırsız kim?

Ölçü birimlerinin kudretini aşan bir mesafe bu aramıza yığılan
Coğrafyanın kendisi değil bizi böylesine ayıran
Ya ben kaldım öylece , ya sendin koşturan
İki türlü de korkunç

Toprağımıza manasız bir sesler ormanı kök saldı

Medet Ey kırk yılın hatrını gözlerine hapsetmiş olan!
Senden gayrı bir çift muhabbete küskün olan var.
Medet Ey bulutları kirpiklerinde taşıyan!
Senden gayrı sahralarda ab diye kumları susamış olan var.

Gitmekle bu kadar kalmamalıydın.
Gittinse şanından, bir şeyler bırakmalıydın.
Anlatacak şeyler biriktirdim çokça senli,
ama en çok sen anlamazsın şimdi beni. Babalara sorulan, çocuksu, dizleri kanayan sorular hazırladım.
Otuzuma varmadan yetim kaldım, soramadım.
Bir dil bul ne olur Nena,