Ankara’ya uğramaz oldum artık
Ne seni görebilme umudum kaldı o kalabalık caddelerde
Ne de ilk buluşma yerimizde seni bulma ümidim
Seninle baş başa
Ne kadar da masumdu buluşmalarımız
İki eski dost edasıyla
Sen bilirsin
Masalı anlatan kadar
Dinleyen de inanmak ister
Küçük bir aydınlıktır bu
Umuda açılan kapıda
Senden uzaklarda
Şehrin ışıltısına hasret
Kalabalığına muhtaç
Sonbaharda açan çiçek gibi
Dalında yalnız kalmaya mahkum
Kulaklarımda sana has kahkahaların
Her yeni yıla bir umut,
Her yeni yıla tarifsiz bir mutluluk,
Her yeni yıla kucağımda umutlarım,
Sırtımda yalnız geçirdiğim yıllarla girdim hep.
Bu yıl içimde bir garip kuş, kanatları pır pır
Hani hep sorardın ya “Sen beni gerçekten seviyor musun diye? ”
“Evet” cevabı aldığında yetmezdi de ilk fırsatta tekrar sorardın
İşte “Hayır” demek te “Evet” demek kadar kolaydı benim için
Hatırlar mısın “Kuzuuu” diye açardım ya telefonu hep
“Efendim” diye açmamın seni ne kadar kıracağını bilirdim çünkü
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!