Yunus Balıklarına Mektuplar (1)

Şimdi laciverde boyamışsındır
gökyüzünü.
Yunuslar geçiyordur, falez açıklarında..
Gümüş rengi sulara
salmışsındır, bakışlarını...

Spatulayı her kaldırışında
bir kere daha dalıyorsun
kayalıkların oyuklarına.
Kaçıncı öfkeye kusuşun bu
fırçayı boyaya her daldırdığında..

Tutkularımız öyle ki,
öyle uzak...
Hani ya, yaşanacak ne varsa
bizden ayrı,
bizden ötede..
Kaçıncı ağlayışın bu, her gece
kaçıncı isyanın.
Hadi çocuk, bir şarkı söyle
yalınayak koşsun umutlar,
uzanamadığımız o geleceğe......

Herşeye geç kaldık
bir tren geçti gözlerimizden,
Yıkıldık, gözçukurlarımızda ölüler.
Sonra sen gittin
sonra ben....

O bildik ölümlerden öteye
geçemedik....

Hani bir diriliş türküsü dillerimizde
yarım kaldı, bitiremedik.....

Bir nehir kurudu bakışlarımızda,
saçlarımız beyaza bulandı.
Sen geldin, yetişemedin..
Beni yitirişin, acı vermesin sana
hiç kimseyi böyle sevmedim..
Sen olmasaydın,
ya sen, sen olmasaydın
kim sevecekti ki beni, böyle deli,
böyle hırçın..

Yunuslar gıdıklasın seni
hadi gül,

sen orada suskun
ben beterden beter
o bildik ölümlerden öteye gidelim

ne olur çocuk, gül