Ve insan ihanet etmeyi öğrendi.
Önce bize yaşam veren toprağa,beton yığarak.
Sonra bize nefes olan ağaca balta vurarak.
Ve insan kadına ihanetti.
Önce yeryüzünün en emekçi, en fedakar ve en merhametli olan Anneyi kırarak,
Sonra uğruna can verip, can aldığı güzelliğine şiirler yazdığı sevgiliye vurarak.
Ben seni canlarını halklarına armağan edenlerden aldım.
Seni mor dağlarda gezen, eli nasırlı,dili özgür,gözleri umut dolu gençlerden aldım.
Sen bana, henüz kurşun kadar olmamış bedenlerinin senin uğrunda onlarca kurşun yemiş çocuklarımız armağanısın.
Sen,elleri kelepçeli, başı dik, katili faili meçhul halkımın armağanısın.
Sen, yakılan köyümün,bombalanan şehrimin ve tutsak olan dilimin armağanısın.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!