Yunus'a Varmak Şiiri - Nevzat Dağlı

Güzele duyulan özlemin gözde,
Tütüşü Yunus’a götürür beni.
Bilincin nabzının bir ince sözde,
Atışı Yunus’a götürür beni.

Dost bakışı güzel gözlü bir eşin,
Yardım eli gönlü birlik kardeşin,
Günü aya teslim eden güneşin,
Batışı Yunus’a götürür beni.

Bir ağacın kökü, dalı, yaprağı,
Anayla yavrunun çıkarsız bağı,
Bir tohumun yarmak için toprağı,
İtişi Yunus’a götürür beni.

Bugünün daha ak olması dünden,
Dostluğun evreni sarması candan,
Bir yoksulun bir yoksulu elinden,
Tutuşu Yunus’a götürür beni.

Çiçeğin emekle sinmesi balda,
Yaşamın yeniden doğması külde,
Bir kuşun özgürce seçtiği dalda,
Ötüşü Yunus’a götürür beni.

Hacı Bektaş Veli, Yüce Mevlana,
Sevginin sırrını verir insana.
Enel-Hak diyenin cananı cana,
Katışı Yunus’a götürür beni.

Atatürk, ilaçtır akıl pasına,
Ulusu hayrandır insan hasına;
Derdin dermanını yok pahasına,
Satışı Yunus’a götürür beni.

Nevzat gölgesinde O Yüce Us’un,
Umut dolu düşler için uyusun.
Karaman’da mezarında Yunus’un,
Yatışı Yunus’a götürür beni.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat