Yunus’a Sesleniş Şiiri - Burhan Kale

Işığı eksildi garip dünyanın,
Nerdesin Ey Yunus dön aramıza…
Cennet bile olsa şimdi her yanın,
Yeniden nefes ver bu dünyamıza…

Gel seni çağıran mahzun gönlüme,
Bir dertte sen verme gel ey Yunusum…
Sevgi ver iman ver bomboş gönlüme,
Asrın kabuğunu del ey Yunusum…

Bak açık ellerim kalbim de açık,
Bekliyorum Taptuk gibi yolunu…
Ümitlerim bitmeden karşıma çık,
At sırtıma eski püskü çulunu…

Al beni uzağa uzağa götür,
Aramasın görmesin hiç kimse beni…
Ya kendin gel yahut bir haber getir,
Hangi gönül kabul etmez ki seni…

Dertlerim asadır elime benim,
Ben bir başak değil nefes isterim…
Gelsin ardım sıra artık bedenim,
Asanı at Yunus bulmak isterim…

Kapına gelmişim sana muhtacım
İstersen eşiğe başım koyayım
Yıllardır Yunusum yıllardır acım
İzin ver sevgiye ben de doyayım…

Öğret öğrenecek çok şeyimiz var,
Nedir ruhumuza azap çektiren…
Kalbimiz yaşasın dört mevsim bahar,
Seni bulsun benliğini yitiren…