Yunus'a Gönül Verdim Şiiri - Serdar Atabay

Kâinat deryasında bir güzel arar iken,
Aşkın sırrına ermiş Yunus'a gönül verdim.
Nazar eylerken canlar kapısında edeple,
Eşikte aşkla durmuş Yunus'a gönül verdim.

Öyle bir güneş doğdu Emrem Sultan ilinde.
Bülbül niyaza geldi naz makamı dilinde.
Gülistana girersen Yunus kokar gülünde.
Dervişlere dem vermiş Yunus'a gönül verdim.

Her kelamı Muhammed virdi Cenabı Haktır.
Yüreğinde merhamet kini vallahi yoktur.
Huzuru mahşer bilir o temiz alnı aktır.
Nefsi yerlere sermiş Yunus'a gönül verdim.

Ne sırlara gark oldu Şeyh Taptuk'un şanıyla.
Bektaş Veli Baba'nın nefesiyle canıyla.
Mevlana Konyevi 'nin nur misali teniyle.
Dergahında hal sürmüş Yunus'a gönül verdim.

Hak yolunda sırlanmış Hakka aşık bir deli.
Kırşehir'den el eder Piri Evranı Veli.
Yürekleri ısıtır hoş kelamı hoş dili.
Bülbül olup gül dermiş Yunus'a gönül verdim.

Sen ki gönüllerde haz sen ki edep dolusun.
Sen ki aşıklar da naz sen ki öyle ulusun.
Sen ki dillerdeki söz sen ki feyiz yolusun.
Dalı dört yanı sarmış Yunus'a gönül verdim.

Yüreği nara döndü Ol Habib'in zatında.
Sırlar tek tek açıldı Ehli sünnet katında.
Salihlerin yanında her aşk tarikatında.
Düşte Geylani görmüş Yunus'a gönül verdim.

Taptuk'un canında can Serdar'ın sultanıdır.
Dergahında yanarken közde kalmış yanıdır.
Hem mürşidi hem şeyhi hem yürekte canıdır.
Gönüllere aşk örmüş Yunus'a gönül verdim.